Jego początki nierozerwalnie wiążą się z greckim bogiem wina, urodzaju, a także z kultem narodzin i śmierci. Dla uczczenia Dionizosa starożytni Grecy wyprawiali dwa razy do roku huczne uroczystości. To były początki teatru, który przez wieki miał swoje lepsze i gorsze momenty. I choć w obecnych czasach nie brakuje rozrywek multimedialnych, to znajdują się chętni do realnego kontaktu z aktorem i przeżyć, jakie daje teatr.
<
p>Historia polskiego teatru jest długa i trudno ją zawrzeć w kilku słowach. Jednakże warto wiedzieć, że początki rodzimego teatru sięgają średniowiecza, kiedy to miał misję ewangelizacji. Aż do epoki Oświecenia był wierną kopią tego, co działo się na zachodzie Europy. Koniec XVIII wieku to czas, kiedy polscy artyści zaczęli tworzyć własne, oryginalne formy. Tak się dzieje po dziś dzień. Teatr trwa ? twierdzi Maria Seweryn, aktorka Och-Teatru i Teatru Polonia. ?Pamiętam takie zdania i takie teorie – kiedy technika poszła bardzo do przodu, cała sfera wizualna, możliwości techniczne ? że teatr tego nie wytrzyma, nie przetrwa. Okazało się, że to najprostsze spotkanie aktora z widzem, tu i teraz, człowieka z człowiekiem jest nie do wykluczenia przez żadną technikę.?
Dawniej teatr był niezwykle popularną rozrywką i pasjonował bardzo wielu ludzi. Wyjście na spektakl było niezwykłym wydarzeniem, czasem wręcz świętem. Obecnie Polacy coraz częściej wybierają teatr jako formę rozrywki. Jak pokazują badania przeprowadzone przez CBOS, co piąty rodak w 2013 roku odwiedził teatr. Jest to najwyższy odsetek w ciągu ostatnich 26 lat. Artur Barciś, aktor, który występuje m.in. na deskach Och-Teatru, twierdzi ?[…] żeby przyjść do teatru trzeba poczuć taką potrzebę. Trzeba chcieć to przeżyć. Czasem trzeba najpierw to poznać, bo są ludzie, którzy nigdy w życiu w teatrze nie byli i może jak przyjdą to się zorientują, że jest to coś bardzo fajnego.[…] Nie jest projekcją filmową, nie jest też cyrkiem. Jest zdarzeniem, które już nigdy się nie powtórzy, bo nawet jeśli jutro będziemy grać ten sam spektakl, to on zawsze będzie trochę inny i widok na widownię też będzie inny. To jest sztuka żywa.?
Ci, którzy nie chodzą na przedstawienia, ponieważ myślą, że są one skostniałe i nudne, bardzo się mylą. Współczesny teatr jest ciekawy. Bilety na niektóre sztuki rozchodzą się jak świeże bułeczki ? sale pękają w szwach. ?Widzę, jak ludzie tłumnie przychodzą do teatrów, jak tych teatrów prywatnych powstaje coraz więcej. Ludzie chcą żywej sztuki. Sztuki, która jest tworzona przez ludzi dla ludzi? – twierdzi aktor Rafał Rutkowski i dodaje, że ?[?] W teatrze, żeby pobudzić widza, trzeba zawodowstwa. Stąd też bardzo często zdarza się tak, że widzowie przychodzą na słaby teatr i tym się zrażają. Wtedy mówią, że teatr jest nudny, nie porusza itd. Znając te realia zachęcam, by wybierali odpowiednio sztuki teatralne.?
Współczesny teatr idzie z duchem czasu – wykorzystuje nowe technologie, nie tylko w scenografii, ale i w samej narracji. Wykorzystuje się ciekawe rozwiązania związane z muzyką, a także z miejscem przedstawień. Dziś pójście do teatru nie oznacza wcale odwiedzenia teatralnego gmachu. Aktorzy grają w industrialnych miejscach, czy tak jak Teatr Polonia wychodzą po prostu w plener. ?Cieszy mnie to, że w tym roku będziemy mogli grać spektakle nasze plenerowe na Placu Konstytucji i przed Och-Teatrem. To są spektakle, które możemy grać bez biletów, gratis dla każdego, kto tylko będzie chciał tamtędy przejść. [?] To jest jedna z naszych ulubionych form spotkania z widzami? – zaznacza Maria Seweryn.
Jak wyglądać będzie przyszłość teatru? Wielu aktorów, występujących na deskach sceny, zacytowałoby wiersz Stanisława Wyspiańskiego ?Teatr mój widzę ogromny, wielkie, powietrzne przestrzenie, ludzie je pełnią i cienie, ja jestem grze ich przytomny.? Niewątpliwie zalet chodzenia do teatru jest wiele. Nie tylko dostarcza on rozrywki, ale też kształtuje wyobraźnię i daje wiele tematów do dyskusji. A przede wszystkim dostarcza niezapomnianych wrażeń.
